Beton zbrojony, podobnie jak inne materiały budowlane, podlega oddziaływaniu czynników niszczących. Dotkliwe jest zwłaszcza działanie mrozu, ścieranie, uderzenia, obciążenia dynamiczne oraz przeciążenia. Woda opadowa wypłukuje z betonu związki wapnia, prowadząc do spadku jego wytrzymałości oraz do tworzenia się porów, przyspieszających karbonizację.
Jeszcze w latach 80. XX wieku dominowała zasada doboru materiału do napraw betonu, którą można określić jako “zasadę podobieństwa”. Stosowano materiał z tej samej kategorii, lecz o lepszych cechach. Wychodzono z założenia, że skoro nastąpiło uszkodzenie, to materiał wyjściowy nie spełnił swych zadań. Od lat 90. XX wieku do dziś dominuje zasada “naprawy kompatybilnej”, w myśl której trzeba wykorzystać do reperacji wyroby o cechach fizycznych podobnych do tych użytych w naprawianej konstrukcji (maksymalnie zbliżona sprężystość oraz współczynniki rozszerzalności cieplnej).
Aby odpowiednio dobrać materiały naprawcze do konkretnych potrzeb, trzeba wziąć pod uwagę możliwości techniczne nakładania zapraw w danych okolicznościach (wilgotność, dostęp do skorodowanego betonu, przygotowanie podłoża), sposób obciążenia naprawianej konstrukcji jak również kompatybilność i adekwatność materiału naprawczego do warunków planowanego środowiska jego pracy.
Co proponuje rynek?
Do naprawy betonu przeznaczone są odpowiednie zestawy (systemy), oparte o modyfikowane polimerami spoiwo cementowe (beton polimerowo-cementowy, ang. Polymer Cement Concrete ). Tego typu beton charakteryzuje się m.in. krótkim czasem utwardzania oraz szybkim osiąganiem pełnej wytrzymałości. Różne rodzaje betonów polimerowo-cementowych (PCC I, II, III) są przeznaczone do konstrukcji narażonych na zróżnicowane obciążenia, stąd konieczne jest odpowiednie dobranie materiału.Poszczególne zestawy proponowane przez wytwórców zapraw pozwalają na wykonanie rozmaitych prac naprawczych: od obejmujących całe budowle i konstrukcje monolityczne, poprzez elementy żelbetowe, jak wsporniki lub zbiorniki, aż po balkony i tarasy.
Linie produktów składają się z mineralnej powłoki antykorozyjnej, zapewniającą ochronę stalowego zbrojenia, drobnoziarnistych zapraw do naprawy betonu, stosowanych w mniejszych ubytkach, zapraw gruboziarnistych dla poważniejszych ubytków, jak również gładzi oraz szpachlówek wyrównujących do napraw niekonstrukcyjnych, to jest reperacji najmniejszych ubytków i zarysowań betonu oraz zamykania szczelin i porów przed malowaniem.
Technologia w praktyce
Pierwszym etapem naprawy jest skucie luźnych, zniszczonych kawałków betonu wraz z usunięciem starych tynków, materiałów izolacyjnych itp., tak, by uzyskać pełne oczyszczenie warstwy nośnej niedotkniętej korozją. W wypadku skorodowania zbrojenia, konieczne jest usunięcie betonu aż do odsłonięcia miejsc nieuszkodzonych. Poszczególne pręty zbrojeniowe oczyszcza się aż do jednolitego, metalicznego wyglądu.Na oczyszczone z rdzy i pyłu pręty nakłada się powłokę antykorozyjną według zaleceń producenta (np. w ciągu 3 godzin od oczyszczenia stali).
Gdy stal jest zabezpieczona, nakłada się warstwę kontaktową (mostek adhezyjny), zaś po jej wstępnym przeschnięciu kolejne zaprawy przewidziane przez danego producenta. Jako uzupełnienie zestawów naprawczych, warte uwagi są też impregnaty hydrofobizujące dla betonu i innych podłoży chłonnych, natryskiwane zaprawy z betonu polimerowego oraz barwne powłoki ochronne dla żelbetu i betonu, zarówno sztywne, jak i elastyczne.
Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej, na stronie producenta tworzyw konstrukcyjnych http://poliplex.com.pl/ dostępne są informacje dodatkowe.