Czy to na pewno złe wychowanie?
Dzieci z zespołem Aspergera często są odbierane przez otoczenie jako niewychowane czy rozpieszczone. Dużo krzyczą, złoszczą się z byle powodu, nie zawsze potrafią się zachować adekwatnie do sytuacji, a nawet zdarza się, że obrażają inne dzieci. Ciężko jest im działać w grupie, a jeżeli już są w grupie, to najlepiej, gdyby jej przewodziły – to im odpowiada.
Zespół Aspergera – co to oznacza w praktyce?
Wszystko dzieję się dlatego, że dzieci z ZA nie radzą sobie w kontaktach z rówieśnikami i działają według określonych według siebie schematów. Podczas zabawy z innymi dziećmi ten porządek jest zaburzony, a dziecko z Zespołem Aspergera czuje, że traci kontrolę nad tym, co się dzieje. Zaczyna się denerwować, złościć, niepokoić. Mózg mówi mu „Uciekaj albo walcz”.
Jeżeli nie radzą sobie z emocjami, jakie kumulują się w ich głowach, to na jaw wychodzą zachowania, o których wcześniej wspomniano. Dzieci dotknięte ZA po prostu w taki sposób reagują na coś niespodziewanego. Nie chcą nikomu sprawić przykrości, a nawet można powiedzieć, że nie rozumieją tego, że tą przykrość mogą sprawić takim zachowaniem.
One muszą nauczyć się zarówno odbierania emocji, jak też opanowania swoich. A to naprawdę nie jest dla nich łatwe. Dla dziecka dotkniętego zespołem Aspergera pójście do szkoły inną droga niż zawsze wiąże się z wielkim stresem i strachem przed nieznanym. Nawet prezenty mogą być dla nich bardzo stresujące. Najlepiej, gdyby same prędzej ustaliły co, kto ma im podarować.
Zespół Aspergera u dzieci – na co zwrócić uwagę?
Uwagę rodzica powinny zwrócić takie rzeczy jak:
– dziecko woli przebywać wśród dorosłych i z nimi rozmawiać
– słabo integruje się z grupą rówieśniczą
– nie bierze udziału we wspólnych zabawach, albo bawi się samo, albo chce przewodzić grupie i rozdzielać role
– ma trudności z zachowaniem się adekwatnie do sytuacji
– jest nadwrażliwe lub odwrotnie – niewrażliwe na bodźce słuchowe – nie lubią hałasu, męczy je i drażni głośna muzyka, albo odczuwają dyskomfort siedząc w zupełnej ciszy i potrzebują dużej stymulacji dźwiękami
– może wydawać się niezdarny i nie radzić sobie z prostymi czynnościami, jak: zakładanie skarpetek, zapinanie guzików czy ogólnie słabo idzie mu samodzielne ubieranie się
– czasami mogą wystąpić zachowania kompulsywne – potrzeba gryzienia czegoś, powtarzanie danej czynności, liczenie przedmiotów czy obsesyjne układanie ich w równe rzędy.
Jeżeli niepokoi Cię coś w zachowaniu dziecka, zgłoś się z nim do psychologa i psychiatry. Zespół Aspergera to nie wyrok! Po prostu trzeba pomóc dziecku nauczyć się funkcjonować w społeczeństwie.